فکر کنم بمیرمم اون دنیا ازم کار میکشن :|

هر شب که میخوابم میگم دیگه فردا نمیتونم هیچ کاری بکنم

ولی باز روز بعدش مثل چی کار میکنم

به خاطر ایام بهمن تو مدرسه خیــــــــــــلی کار دارم.خیلی ها

تقصیر خودمه.دست به عملیات انتحاری زدم

مدیر محترم امسال چند بار سر من غر زدن که تو اصلا کار نمیکنی و فقط واسه خودت میگردی تو مدرسه

اصلا میشه معلم باشی و بیکار باشی آیا؟؟؟؟؟؟

منم واسه هر روز دهه فجر حداقل دو تا مراسم گذاشتم که مسئول مستقیم انجام دادنش خودمم

یعنی برنامه ریزی ،هماهنگی ،اطلاع رسانی،بردن بچه ها به محل برنامه (سالن ورزش یا کانون و ...) ،ثبت عکس و فیلم به صورت مفصل،مراقبت از بچه ها در طول برنامه،نوشتن گزارش کار

از آثار هنری بچه ها هم نمایشگاه گذاشتم

تازه ساعتی که برنامه نداریم کلاس هم باید برم

یه وقتایی هم جوگیر میشم اون وسط مسطا با بچه ها یا همکارا مسابقه میدیم  که منجر به گرفتگی عضلات شدید شده :|

حالا اینا همه برنامه صبح تا ظهره

بعدازظهر و عصر هم بقیه کارام و سفارشام

اصلا از مسائل روحی روانی هم حرفی نمیزنم که خودش یه مثنویه

الان بغض کردم واسه خودم :( برنامه های اصلی هفته بعده

میگم حالا، هر کی از کار زیاد بمیره شهید حساب نمیشه؟