آینه وجود بچه ها رو مخدوش نکنیم :)

امیر رضای کلاس دومی  آبان ماه بود که با خانوادش رفتن کربلا.حدود 16-17 روووووز

بعد که اومد زیر و رو شده بود.اینقدر که این سفر روش تاثیر داشت

اما متاسفانه تاثیر منفی

طوری که تا فرصت پیدا میکرد از عراق میگفت و از خشونت جنگ و حتی از شکنجه شدن ایرانی تو زندان های عراق

یا اینکه زیر لبی با خودش یه روضه میخوند

تو نقاشی هاش هم به وضوح این تاثیر دیده میشد

یه بار نقاشیش یه نوشته بود.متن یه روضه

شخصیت های روضه هم خودش و خواهرش بودن

با یه عالمه ناله و کلمات منفی

یه بار هم یه آدم کشیده بود رو یه صندلی.با کلی خطوط قرمز اطرافش

میگفت این آقا رو فلان کردن و فلان کردن(انواع و اقسام شکنجه ها)

بعد آتیشش زدن :|

من با این همه سن از شنیدن توضیح نقاشیش دلم ریش میشد و این بچه 7 ساله به راحتیه یه قصه تعریفش میکرد

حالا هیچکی هم نبوده تو این سفر 4 تا از خصلت های امام حسین رو بگه یا مثلا رشادت رزمنده ها

همش نکته منفی بود که تو مغز این بچه حک شده بود